Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου.
Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909.
Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.
Στις μέρες μας η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα. Έχει εμπορευματοποιηθεί και γιορτάζεται αφενός σαν μια μέρα μέσα στο χρόνο για την έκφραση θαυμασμού και εκτίμησης προς τις γυναίκες με δώρα και λουλούδια και αφετέρου ως ημέρα μνήμης των αγώνων του γυναικείου κινήματος του χτες με την ψευδαίσθηση της ισότητας στο σήμερα.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ισότητα είναι εμφανές στην καθημερινότητα μας. Η διαφορά στις αμοιβές μεταξύ των φύλων είναι ένα αποδεδειγμένο γεγονός. Ταυτόχρονα οι γυναίκες συνεχίζουν να πέφτουν θύματα έμφυλης και σεξουαλικής βίας και μάλιστα με τη στάση μπάτσων, δικαστών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας να διαιωνίζει τέτοια φαινόμενα. Σε μια κοινωνία στην οποία οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν χωρίς φόβο στο δρόμο, βομβαρδίζονται καθημερινά από σεξιστικά πρότυπα ομορφιάς και σεξιστικά αστεία, υποτιμούνται κάθε φορά που αρθρώνουν δημόσιο λόγο, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα και αμφισβητούνται ακόμα και τα δικαιώματα τους πάνω στα σώματα τους, δεν μπορεί κανένα να υποστηρίξει ότι υπάρχει ισότητα.
Η κατάσταση αυτή είναι ακόμα δυσμενέστερη για άτομα τα οποία ανήκουν συγχρόνως σε περισσότερες από μια καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες. Στα άτομα αυτά δεν ασκούνται μόνο διαφορετικές καταπιέσεις αλλά και ο ίδιος ο σεξισμός βιώνεται από αυτά διαφορετικά μέσα από το πρίσμα των διαφορετικών ταυτοτήτων τους. Η τρανς ταυτότητα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η φυλή, η εθνικότητα, η τάξη, η θρησκεία, η ηλικία, η αναπηρία, το HIV status, η neurodiversity, η ψυχική υγεία , το σώμα και η εμφάνιση επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται και βιώνεται η γυναικεία καταπίεση.
Για το λόγο αυτό δεν θέλουμε ο χαρακτήρας αυτής της ημέρα να είναι επετειακός Στις 8 Μαρτίου, όπως και κάθε μέρα αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση από την γυναικεία καταπίεση αλλά και κάθε καταπίεση.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ 'ΝΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ, ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΚΑΙ ΚΛΟΤΣΙΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΕΞΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου