Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Ιουνίου του 1969 σημειώνεται η ιστορική εξέγερση του Stonewall σε ένα μπαρ (Stonewall Inn) στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Σε μία περίοδο όπου η καταστολή από πλευράς αστυνομίας, μέσω εισβολών και επιθέσεων απέναντι σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ήταν καθημερινό φαινόμενο, η οργανωμένη απάντηση από πλευράς των καταπιεζόμενων ξεκινάει στο Stonewall Inn με δεκάδες διαμαρτυρίες να ακολουθούν. Στις κινητοποιήσεις αυτές διαδήλωσαν από κοινού drag queens, trans άτομα και μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, γεγονότα στα οποία πρωτοστάτησαν μορφές, όπως αυτές των τρανς ακτιβιστριών Silvia Rivera και Marsha P. Johnson. Τα γεγονότα αυτά θα λέγαμε πως αποτέλεσαν την αρχή του σύγχρονου ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος. Πενήντα χρόνια μετά, η καταστολή από πλευράς κράτους, η καταπίεση στο εσωτερικό των σύγχρονων πατριαρχικών, καπιταλιστικών κοινωνιών, ο αποκλεισμός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αλλά και η αποσιώπηση όλων των παραπάνω, συνεχίζουν να υφίστανται παρά τις όποιες ψευδεπίγραφες προσπάθειες μερικής ενσωμάτωσης της κοινότητας στον παθογενή κοινωνικό ιστό.
Τέτοιες προσπάθειες ενσωμάτωσης είδαμε και στην Ελλάδα με νομοθετήματα όπως το νομοσχέδιο Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου, ένα νομοσχέδιο που ακόμα και με τα κριτήρια αστικής νομοθεσίας είναι ελλειπέστατο και μη-συμπεριληπτικό. Την ίδια στιγμή, σήμερα όπως και διαχρονικά, οι ίδιοι κρατικοί μηχανισμοί αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία, καταπιέζοντας την αυτοδιάθεση των ατόμων. Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας επιτελέσθη η φυσικοποίηση της δυικότητας του φύλου, καθιερώνοντας και επιβάλλοντας το υπάρχον δίπολο αρσενικού-θηλυκού, αποκρύπτοντας εν συνεχεία την ίδια την επιβολή και τους στόχους που αυτή εξυπηρετούσε. Η τρανς καταπίεση εντοπίζεται στο κοινωνικοπολιτικό μοντέλο της πατριαρχικής πυρηνικής οικογένειας και στην ακαμψία που διέπει τους ρόλους των φύλων εντός κι εκτός αυτής. Ωστόσο, ανθρωπολογικά αμφισβητείται ήδη δυνητικά η υποτιθέμενη φυσικότητα του διπόλου αρσενικού-θηλυκού του δυτικοευρωπαϊκού μοντέλου, μέσω της ανακάλυψης πολιτισμών στους οποίους οι αποδιδόμενες νοηματοδοτήσεις των έμφυλα διαφοροποιημένων σωμάτων απέκλιναν και αποκλίνουν του παγιωθέντος έμφυλου διπόλου. Η εν λόγω διαπίστωση αποκαλύπτει τον καθαρά κατασκευασμένο και συγκυριακό χαρακτήρα του έμφυλου διπόλου, καθώς και τα πολιτικο-οικονομικά κίνητρα που αυτό εξυπηρετεί εις βάρος των τρανς ατόμων.
ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ στις παρατεταμένες διακρίσεις και τους στιγματισμούς που υπέστησαν οι τρανς άνθρωποι, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι υπήρχαν. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ τα εγκλήματα ρατσιστικού μίσους – εντός κι εκτός του Ελλαδικού χώρου – εναντίον των τρανς ατόμων από αστυνομία, κράτος και εκκλησία. Το τελευταίο διάστημα, μονάχα τα καταγεγραμμένα τρανσφοβικά περιστατικά ανέρχονται σε 11, γεγονός ενδεικτικό για την ένταση των επιθέσεων στην χώρα μας, συμμεριζόμενες/οι και τα πόσα μη-καταγεγραμμένα περιστατικά. Μαχόμενες/μαχόμενοι ενάντια σε κάθε καταπίεση και καταστολή σήμερα βγαίνουμε στον δρόμο για τα δικαιώματα των τρανς. Σήμερα στις 31 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Τρανς Ορατότητας, διεκδικούμε το αναντίρρητο δικαίωμα στην ελευθερία και στην αυτοδιάθεση του ανθρώπου. Σήμερα παρελαύνουμε για την χειραφέτηση των τρανς και μέσω της παρουσίας μας, γνωστοποιούμε σε όλους ότι κανένα μίσος δεν είναι ανεκτό. Ο Φουκώ είπε «Όπου υπάρχει εξουσία, υπάρχει και αντίσταση», εμείς είμαστε η προσωποποίηση αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου