25 Νοεμβρίου, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ,ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ 

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από όταν οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Για εμάς, βέβαια, είναι δεδομένο πως τίποτα δεν κερδίζεται μέσα από θεσμικές φιέστες και καθεστωτικές καθιερώσεις παγκοσμίων ημερών μνήμης. Γνωρίζουμε πως κάθε λογής γιορτές των θεσμών και των επικερδών ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αποσιωπούν και να διαστρεβλώνουν ημέρες στις οποίες χύθηκε αίμα αγωνιστριών-ων, ημέρες αντίστασης ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Οι ίδιοι θεσμοί εξάλλου που καθιερώνουν ημέρες σαν την 25η Νοέμβρη είναι αυτοί που συντηρούν, καλλιεργούν και αναπαράγουν όλα τα πατριαρχικά σχήματα, όλα τα σχήματα επιβολής. Είναι οι ίδιοι που προωθούν την καταπίεση και την υποταγή των από τα κάτω, εκείνων που αποκλίνουν και περισσεύουν. Γυναίκες, εκδιδόμενα άτομα, τα lgbtqi+ άτομα, μετανάστριες, τοξικοεξαρτημένοι, κάθε λογής φτωχοί και φτωχοδιάβολοι (γιατί για την εξουσία και εν προκειμένω στον καπιταλισμό, επιχειρείται η ποινικοποίηση της φτώχειας ώστε όλοι όσοι περισσεύουν να ζουν μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί), αναρχικές-οι, αγωνιζόμενοι άνθρωποι, αρνητές του υπάρχοντος και όποια αποκλίνουν από τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς και έκφρασης, είναι μόνο ορισμένα από αυτά που πρέπει να σιωπήσουν, να κρυφτούν και ει δυνατό να εξοντωθούν από το οικοδόμημα που ξερνά κανιβαλισμό και μίσος για κάθε τι «ξένο», για καθετί «μη κανονικό».

Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα εκείνο που στηρίζεται κατά βάση επάνω στην επιβολή της δύναμης του ισχυρού. Πρόκειται για ένα σύστημα βαθιάς ανισότητας, δημιουργίας στερεοτύπων και μιας κατασκευασμένης κανονικότητας στοχεύοντας έτσι στον κατακερματισμό των από τα κάτω, όσων βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας, ώστε να σταθούν αδύναμοι να του αντιπαρατεθούν. Βέβαια αναγνωρίζουμε την ύπαρξη της εξουσίας και πέρα από τον καπιταλιστικό κόσμο, καθώς η πατριαρχία προϋπήρχε αυτού, και χρησιμοποιήθηκε για την εδραίωση του.

Τα άπειρα παραδείγματα είναι σαφή: η δολοφονία της Ελένης Τ. στην Ρόδο, η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, οι ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις, οι αθωώσεις βιαστών, οι καταδίκες γυναικών που αντιστάθηκαν στον βιαστή τους, οι δολοφονίες τρανς ατόμων, οι ειδικές συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, ο πρόσφατος θάνατος της μετανάστριας καθαρίστριας στο νοσοκομείο της Νίκαιας, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών το 2012 καθώς και των οροθετικών ατόμων γενικά, η δολοφονία των 3 μεταναστριών στον Έβρο, η μετανάστρια που κάηκε ζωντανή σε ένα κοντέινερ στη Μόρια μερικά λεπτά αφού είχε γεννήσει, η δολοφονία γυναίκας από τον πατέρα της στην Κέρκυρα λόγω της σχέσης της με μετανάστη, η δολοφονία της Ερατούς στην Μυτιλήνη από πρώην σύντροφο της και η αθώωση των ιδιοκτήτων των φούρνων «χωριάτικο» και «αττικοί φούρνοι» που λειτουργούσαν σαν βιτρίνα κυκλώματος εξαναγκαστικής πορνείας και trafficking. Κοντινά είναι και τα παραδείγματα θεσμικής, κρατικής βίας και βασανιστηρίων εις βάρος όσων αγωνίζονται και αρνούνται να υποταχτούν στη μοίρα που τους επιφυλάσσει η κυριαρχία και αντιστέκονται, αγωνιζόμενοι ώστε να ανατρέψουν τον κόσμο της πατριαρχίας του κράτους και του καπιταλισμού. Σήμερα, η πατριαρχική βία έχει αναρίθμητες εκφάνσεις και εκφράσεις και η λίστα δεν τελειώνει.

Ο δρόμος που επιλέγουμε είναι εκείνος του καθημερινού και αδιαμεσολάβητου αγώνα. Ο δρόμος της διαρκούς αντιπαράθεσης με το υπάρχον και ό, τι αυτό γεννά και αναπαράγει. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη, αναφορικά με τις κυριαρχικές επιδιώξεις. Γνωρίζουμε πως η κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω, ισότιμα και αδιαμεσολάβητα. Επιλέγουμε λοιπόν να δίνουμε σε ημέρες σαν αυτή το νόημα που πραγματικά έχουν.Πρόκειται για ημέρες αγώνα που λειτουργούν κινητήρια στη συνέχιση των δικών μας αγώνων για την χειραφέτηση και την αποδέσμευση από τα εξουσιαστικά δεσμά.Τέτοιες μέρες λειτουργούν σαν αφορμές για να βρισκόμαστε στο δρόμο, αντιστεκόμενες, επικοινωνώντας το λόγο μας, τα προτάγματα μας, την ίδια μας την ανάγκη για ζωή και αξιοπρέπεια.

Απέναντι στον κόσμο της εξουσίας και της πατριαρχίας απαντάμε με καθημερινό αγώνα. Επιλέγουμε να συνδεθούμε με τα κομμάτια των από τα κάτω αυτού του κόσμου, που βιώνουν την καταπίεση, την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό και παλεύουμε καθημερινά για την καταστροφή των πατριαρχικών σχημάτων. Με όπλο μας την αλληλεγγύη να ενώσουμε τις δυνάμεις και τις φωνές μας, να βρούμε τα σημεία σύγκλισης στον αγώνα για απελευθέρωση, οξύνοντας διαρκώς τη δράση μας, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, μέχρι να καταστρέψουμε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ 

συνέλευση αγώνα ενάντια στην πατριαρχία (πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, συνέλευση αναρχικών εναντία στην πατριαρχία και τους έμφυλους διαχωρισμούς «φυλοβόλο», patraspride και σύντροφοι,-ισσες)